Pesten: luister en zie de signalen 

Op de oude school van mijn zoontje heb ik vorig schooljaar herhaaldelijk met de juffen en directie gesproken over pestende kinderen op het schoolplein. Mijn zoontje had hier veel last van. Telkens kreeg ik als antwoord: " Nee hoor, er is niets gebeurd maar we zullen het in de gaten houden."

Het gehele schooljaar klaagde mijn zoontje over die kinderen die hem zouden pesten. Hij vertelde eens, dat er een groep kinderen om hem heen gingen staan en hij bang was, want hij kon niet weg. Ik bleef deze signalen melden.

Met carnaval zag ik de angst in de ogen van mijn zoontje, toen hij één van deze  (volgens hem) pestkoppen voor het café zag. Heel snel, verstopte hij zich en durfde niet meer tevoorschijn te komen. Weer gaf ik dit aan bij de school.

Afgelopen week zat ik in de auto met mijn zoontje. We kwamen van zijn nieuwe school af. Er ontstond een klein gesprekje. Ik vind dit altijd heel waardevol omdat mijn zoontje het moeilijk vind om over zijn gevoelens te praten.

Het gesprekje verliep ongeveer zo:

Mam? Ja lieverdje. Ik ben eigenlijk weggepest op mijn oude school hè? Is dat zo jongen? Ja door ....(mijn zoontje noemt 3 namen). Dat is niet leuk hè jongen? Nee mama.....

Mama? Ja jongen. Op mijn nieuwe school zitten helemaal  geen pestkoppen. Dat is fijn hè jongen? Ja mama, heel erg fijn.

Als moeder maar ook als aankomend docent, besef ik steeds  meer, hoe belangrijk het is om signalen die kinderen en ouders aangeven bij een docent, heel serieus te nemen.

Pesten moet gezien worden want elk kind heeft recht om zich veilig te voelen op een school.